Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia, objadanie się)

Rodzaje i objawy zaburzeń odżywiania
Wśród najczęstszych rodzajów zaburzeń odżywiania wyróżniamy anoreksję, bulimię oraz kompulsyjne objadanie się. Największą grupę zaburzeń jedzenia stanowią zaburzenia jedzenia bliżej nie określone (EDNOS–eating disorder not other specified). Jest to sytuacja, kiedy objawy anoreksji i bulimii przeplatają się.
Anoreksja charakteryzuje się celowym ograniczaniem jedzenia, prowadzącym do znacznej utraty wagi, zaburzonym postrzeganiem własnego ciała oraz intensywnym lękiem przed przybraniem na wadze.
Z kolei bulimia objawia się nawracającymi epizodami objadania się, po których następują zachowania kompensacyjne, takie jak prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających czy intensywne ćwiczenia fizyczne.
Kompulsyjne objadanie się polega na regularnym spożywaniu dużych ilości jedzenia w krótkim czasie, połączonym z poczuciem utraty kontroli, wstydem i poczuciem winy.
Inne rodzaje zaburzeń odżywiania to między innymi ortoreksja (obsesyjna koncentracja na spożywaniu zdrowej żywności), pica (spożywanie niejadalnych substancji) czy zespół nocnego jedzenia.
W większości zaburzeń odżywiania występuje nadmierna koncentracja na jedzeniu, wadze i wyglądzie, zaburzony stosunek do własnego ciała, wahania nastroju, wycofanie społeczne oraz szereg konsekwencji zdrowotnych wynikających z nieprawidłowego odżywiania.
Przyczyny i konsekwencje zaburzeń odżywiania
Terapia zaburzeń odżywiania w Pracowni PRYZMAT
W Pracowni Psychoterapii PRYZMAT terapia zaburzeń odżywiania jest przeprowadzana przez ekspertów na bazie potwierdzonych naukowo metod. Jednak to autentyczna i bezpieczna więź z terapeutą ma zasadnicze znaczenie. Terapeuta pomaga pacjentowi zidentyfikować i zmodyfikować zniekształcone przekonania dotyczące jedzenia, wagi i obrazu ciała, a także nauczyć się adaptacyjnych strategii radzenia sobie z trudnymi emocjami i sytuacjami.
Ważnym elementem terapii jest psychoedukacja na temat natury zaburzeń odżywiania, ich przyczyn i konsekwencji. Pacjent uczy się rozpoznawać i nazywać swoje emocje, wyrażać je w konstruktywny sposób oraz dbać o swoje potrzeby. Praca terapeutyczna obejmuje także odbudowywanie pozytywnego obrazu siebie, wzmacnianie poczucia własnej wartości oraz naukę zdrowych nawyków żywieniowych. W razie potrzeby terapeuta współpracuje z lekarzem psychiatrą i dietetykiem, aby zapewnić kompleksową opiekę.
W sytuacji kiedy zaburzenie występuje u dzieci lub młodzieży prowadzona jest terapia z zaangażowaniem całej rodziny.